Προσοχή, μην ακούσουν τα παιδιά!

Καθόμασταν σε μία ψαροταβέρνα της Κω, και λέγαμε βλακείες. ότι βλακείες δηλαδή, μπορούν να πουν ενήλικες άνθρωποι, οι οποίοι έχουν πιεί και κάτι μπύρες..
Στην παρέα, ήταν και ο δεκάχρονος γιος του μαγαζάτορα.
Όπως όλοι καταλαβαίνετε, πάνω στη γενίκή ευθυμία, αρχίζουμε να λέμε και ανέκδοτα. Παθαίνει πλάκα ένας απο την παρέα, μας λέει ότι το παιδάκι δεν πρέπει να ακούει τέτοιες πορνοκουβέντες. Κόλλημα εμεις που θέλαμε να συνεχίχουμε τα πορνοανέκδοτα μας... Τι να κάνουμε, αρχίσαμε να στέλνουμε τον κακομοίρη το Μιχαλάκη σε αποστολές, για να μην ακούσει το "πονηρο" ανέκδοτο. Μια τον στέλναμε να πάρει χάμπουργκερ, (τα οποία φυσικά δεν ήθελε νσ φάει κανένας...) μια να πάρει πορτοκαλάδες (γιατί κατα λάθος όλοι διψούσαμε...) μετά του δείχναμε τους φακούς που είχαμε όλοι να μας πει ποιος φωτίζει καλύτερα...
Κάποια στιγμή, τελειώνουν τα ανέκδοτα, οπότε έχουμςε πιάσει πια σοβαρη συζήτηση. Εκεί κι ο Μιχαλάκης φυσικα!
-Να πω κι εγώ ένα ανέκδοτο; λέει το ανήλικο παιδί.
-Βεβαίως, του λέμε, να πείς! (περιμένοντας ότι θα έλεγε κάτι με τον Τοτό και την Ελενίτσα), Αμ δε! Διαβάστε ανέκδοτο:
Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένα ζευγάρι, που δεν είχαν χρήματα οπότε είχαν νοικιάσει μόνο ένα δωμάτιο. Όμως, σε εκείνο το δωμάτιο, έπρεπε να μείνουν μαζί με το παιδί που είχαν αποκτήσει και ήταν κάπως μεγαλούτσικο. Ο πατέρας, ήθελε να αποκτήσει και δεύτερο παιδί, αλλά και οι τρείς στο ίδιο δωμάτιο δεν γινόταν δουλειά... Τι να κάνει, τι να κάνει, βρήκε τη λύση. "Ρε παιδί μου, σε παρακαλώ κάνε μου μια χάρη. Πήγαινε να κοιτάζεις έξω απο το παράθυρο, κι αν δεις κάποον με μαύρα να μου το πείς. Άν δεις κάποιον με μαύρα και μου το πεις, έχεις ένα ευρώ!"
Χαίρεται βέβαια ο πιτσιρικάς, χαίρονται και οι γονείς του επειδή κοιτάει με επιμέλιεα έξω από το παράθυριο και οι υπόλοιποι κάνουν τη δουλειά τους...
Περνάνε δύο μέρες, τρεις, τέσσερις, ο πιτσιρικάς στο πόστο του στο παράθυρο.
Κάποια στιγμή ωστόσο, έχει σηκωθεί και χτυπιεται: Μπαμπά! Μπαμπά! σίγουρα θα μου δώσεις ένα ευρώ αν δω κάποιον μαυροφορεμένο;
Ο μπαμπάς ικανοποιημένος: Γιατί παιδί μου; Έγινε κατι;
-Μπαμπά, αυτή τη φορά, τα γαμησιάτικα θα σου ελθουν ακριβα! Απο κάτω περνάει κηδεία!
Ευτυχώς που προσέχαμε να μην ακούσει τίποτα το παιδί...

Όλο το χρόνο σκοτώνεστε που θα πάτε για καλοκαίρι και μετά αναρωτιέστε γιατί είναι όλα τόσο ακριβά, γιατί ουρλιάζουν οι βάρβαροι, γιατί είναι όλα δήθεν... Έχετε σκεφτεί το πολύ απλό; συνεννοούμαστε με την παρέα μας γενικώς που θέλουμε να πάμε φέτος. Πάμε σε ένα νησί όμορφο, αρχές της σαιζόν. ¨ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΙΟΎΛΙΟ Ή ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ! Πάμε κάποιοι πρώτοι, για διερευνητική αποστολή. Αγοράζουμε μια τοπική εφημερίδα. Βλέπουμε τις μικρές αγγελίες. Αποφασίζουμε που κοντά θέλουμε να είμαστε (π.χ. κοντά σε παραλία που να γίνεται της τρελής. σε περιοχή με κλαμπ, (μετά όμως να μη διαμαρτυρηθεί κανείς για την ηχορύπανση και τα μηχανάκια) σε ερημητήριο ή όπου αλλού θέλει κάποιος. Βλέπουμε το δωμάτιο. Φροντίζουμε να έχει μέσα τα απαραίτητα. (Τα περισσότερα έχουν μέσα ψυγείο, τηλεόραση, κουζίνα και αιρκοντίσιον, το τελευταίο από άποψη δεν το χρησιμοποιώ). Παζαρεύουμε το δωμάτιο για όλη την καλοκαιρινή σαιζόν, και μετά κανονίζουμε με τους δικούς μας πότε θα πάρουν άδεια, άρα μοιραζόμαστε τα νοίκια. Δεν είναι ανάγκη να φύγετε όλοι την ίδια περίοδο και να σας σπάνε τα νεύρα οι κάθε λογής "δωματιάδες", αρκεί στους κυρίους που θα νοικιάσετε τα δωμάτια να ξεκαθαρίσετε ότι θα μείνει κι άλλος κόσμος εκεί. Πώς νομίζετε ότι μένω εγώ στην Κω όλο το καλοκαίρι με 250 ευρώ δωμάτιο το μήνα και φιλοξενώ και τους φίλους μου;

Τα χαμογελαστά επαγγέλματα του καλοκαιριού

Δεδομένου ότι η δουλειά μου μου δίνει τη δυνατότητα να μπροώ να την εκτελώ χωρίς να είναι απαραίτητη η φυσική μου παρουσία στο γραφείο και δεδομένου ότι η φετινή χρονιά μου πήγε όσο κατα διαόλου μπορεί να πάει μαι χρονιά, είπα το φετινό μου καλοκαίρι να το περάσω σε κοσμοπολίτικο νησί των Δωδεκανήσων. Ξέρετε, απο αυτά που δεν κοιμούνται ποτέ, που τα μπαράκια μένουν ανοιχτά μέχρι να ξημερώσει και όταν κλείσουν ανοίγουν τα πρώτο Beach bar, γενικώς εκεί που γίνεται κακός χαμός.
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, αλλά μόλις πιάσει το καλοκαίρι και εμφανιστούν τα πρώτα "αποδημητικά τεκνά" από όλες τις χώρες του πλανήτη ένα σωρό κόσμος βασίζει την οικονομική του άνοδο όχι στη δουλειά που παρέχει, αλλά στο πόσο φωτεινό χαμόγελο έχει και μπορεί να το χρησιμοποιήσει προκειμένου να τραβήξει τουρίστες. και δε μιλάω μόνο γι ατους γνωστούς "κράχτες" που τις περισσότερες φορές καταντάνε ενοχλητικοί.
Υπολογίστε: Μπαρμαν, γκαρσόνια, επαγγελματίες χορευτές, δημιουργοί Happenings, D.J's πορτιέρηδες, (καλά, αυτοί δεν είναι πάντα χαμογελαστοί...) υπάλληλοι και ιδιοκτήτες τουριστικών καταστημάτων, εργαζόμενοι σε πλοία, γραφεία ταξιδίων, ναυτιλιακές εταιρίες.
Κι απο δίπλα, οι "φερτοί" απο άλλα μέρη που όπου δουν πολύ κόσμο να μαζεύεται δεν χάνουν την ευκαιρία για "μπίζνες". Υπολογίστε: Πακιστανοί και μαύροι με CD, παιδάκια που ζητιανεύουν ή παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, τσιγγάνοι με λουλούδια, οι γνωστοι μικροπωλητές αντικειμένων, ταιλανδοί που κάνουν μασάζ στις παραλίες, καλλιτέχνες που κάνουν ζογκλερικά, μουσικοί με τα όργανα τους, άλλοι καλλιτέχνες που κάνουν τατουάζ με χένα και ένα σωρά άλλοι άνθρωποι, όλοι με το χαμόγελο στα χείλη.
Ενα χαμόγελο, κρίμα, τοσο ψεύτικο, τόσο επιτηδευμένο, που μονο σκοπό έχει την εξαγωγή απο τις τσέπες των τουριστών του τόσο απαραίτητου πλέον ευρώ και την εισαγωγή του στις τσέπες των επαγγελματιών της χαράς...
Σε τέτοια μέρη τα συνοφρυωμένα πρόσωπα απαγορεύονται δια ροπάλου. Οι "ξένοι" ήλθαν στη χώρα μας να διασκεδάσουν και απαιτούν να περάσουν καλά. Τι κι αν οι κάτοχοι των χαμόγελων έχουν ένα σωρό προβλήματα; Το σώου πρέπει να συνεχιστεί, με κάθε προσωπικό κόστος...
Υ.Γ.
Όταν ήμουνα μικρή, η μητέρα μου μου έλεγε "μη μπλέκεις με γιατρούς και δικηγόρους". Όλο τον περασμένιο Νοέμβριο είχα μπλέξει με γιατρούς, από το Γενάρη έμπλεξα και με δικηγόρους, απο το Μάρτη έμπλεξα με γιατρούς και δικηγόρους για να κορυφωθεί το μπέρδεμα το Μάη που έμπλεξα και με ένα νεκροθάφτη.
Κατά κανόνα δε γράφω εδώ μέσα πολύ προσωπικές ιστορίες. Αυτή τη φορά όμως θέλω να στείλω ένα μήνυμα. Αντίο καπετάνιε μου... Πάντα θα σε σκέφτομα και θα υπάρχει για σένα η πιο ακριβή θέση μέσα στην καρδιά μου... Κάνε μου όμως κι εσύ μια χάρη αν με βλέπεις ακόμα απο κάπου. Έλα που και που στα όνειρα μου να ομορφύνεις τις νύχτες μου, αφου δεν έχω πια τη χαρά να βλέπω τα δύο σου μάτια να μου φτιάχνουν τη μέρα όταν ξυπνάω στο άδειο μου κρεβάτι...