Εκλογικός εφιάλτης...

Πρωί της Κυριακής των εκλογών κι εγώ κοιμάμαι μακαρίως προκειμένου να συνέλθω από το ξενύχτι του Σαββατόβραδου. Ξαφνικά όμως, μια φωνή απο το δρόμο έρχεται να διαταρράξει τον ύπνο μου.
-Ο παλιατζής! Όλα τα παλιά αγοράζω!
Που βρέθηκε τώρα αυτός; σκέφτομαι και γυρίζω πλευρό. Καλού κακού, βάζω και το κεφάλι κάτω απο το μαξιλάρι.
Εγώ λοιπόν, όταν κοιμάμαι έχω μια ιδιαιτερότητα. Αν κάποιος θόρυβος με ενοχλήσει, δεν αργώ να τον ενσωματώσω στο όνειρο που βλέπω. Αυτό ακριβώς συνέβη και σήμερα. Δεν είχα προλάβει να κλείσω τα μάτια μου και νάσου τον παλιατζή να φωνάζει μέσα πια στο όνειρο μου.
-Ο παλιατζής! Όλα τα παλιά αγοράζω! Όνειρα για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, απαρχαιωμένες ιδεολογίες, περί δικαιοσύνης, ισότητας, προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξασφάλισης αξιοπρεπεούς δουλειάς και σύνταξης!
-Ο παλιατζής! Οράματα για μια εκπαιδευση που θα προωθεί τη γνώση και όχι την παπαγαλία! Ιδέες περι της προστασίας των ζώων και του περιβάλλοντος! Παλιά σηματάκια ειρήνης, κόκκινες και μαύρες σημαίες, σφυροδρέπανα! Αισθήματα όπως η αλληλεγγύη στους μετανάστες και σε όσους διώκονται για τις ιδέες και τη δράση τους ενάντια στην καταπίεση ανθρώπου απο άνθρωπο, παλιές ντουντούκες, παλιά συνθήματα, προκυρήξεις που μιλούσαν για έναν άλλο καλύτερο κόσμο, όλα τα παλιά αγοράζω!
Παλιές ιδέες, παλιούς αγώνες, ώρες συλλαλητηρίων, απεργιών, αφισοκολλήσεων μέσα στο σκοτάδι, άγριων συγκρούσεων στους δρόμους, εκεί όπου ο ιδρώτας μύριζε δίκιο και φωτιά αγοράζω!
Ανοιξα (στο όνειρο πάντα) το παράθυρο του σπιτιού και τι να δω!
Δεκάδες άνθρωποι είχαν πλησιάσει τον παλιατζή και του πουλούσαν το παρελθόν τους. Κι η αλήθεια είναι ότι αυτός τους αποζημίωνε γενναιόδωρα. Για κάθε σκονισμένο σεντούκι με αναμνήσεις, ελπίδες και οράματα, τους έδινε όμορφα δωράκια. Κοστούμια με γραβάτες, ακριβοπληρωμένες θέσεις εργασίας, αυτοκινητα κάμπριο και μεζονέτες, σε περιοχές που ακόμα μύριζαν τα αποκαΐδια.
Έκλεισα το παράθυρο σχεδόν αμέσως. Νάσαι καλά παλιατζή, αλλά εγώ δεν πρόκειτια να σου δώσω τίποτα. Είναι ακριβά τα όνειρα μου και δεν τα ξεπουλάω. Και μόλις τελειώσει πάλι το εκλογικό πανηγυράκι, θα ξαναπάρω τους δρόμους προκειμένου να βρεθώ ξανά στο μεγάλο γλέντι των καθημερινών διεκδικήσεων...

Ούτε στη Χούντα!

Την περασμένη Δευτέρα, ανηφόρισα κι εγώ με την παρεα μου προς το θέατρο Βράχων στο Βυρωνα, προκειμένου να απολαύσω τους Χαϊνηδες και τους φίλους τους σε μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουν δώσει τον τελευταίο καιρό.
Ο κόσμος πολύς και ενθουσιασμένος, τραγουδούσε και χόρευε στις κατάμεστες κερκίδες του θεάτρου αλλά και κάτω απο τη σκηνή. Ο Αποστολάκης μέσα στην καλή χαρα, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Μαζί τους, γνωστοί και μη εξαιρεταίοι ερμηνευτές και τραγουδοποιοί, όπως ο Ψαραντώνης, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Μάρθα Φριντζίλα, ο Παναγιώτης Λάλεζας, ο Γιάννης Χαρούλης... Ο καθένας τραγούδησε τα γνωστα κομμάτια του συγκροτήματος, ο κόσμος στις εξέδρες χόρευε και συνόδευε τους ερμηνευτές και το κέφι είχε φτάσει στο κατακόρυφο.
Όλα καλά κι ωραία, μέχρι τις δώδεκα το βράδυ, που όλοι οι καλλιτέχνες είχαν βγεί επί σκηνής και το συγκρότημα έπαιζε Κρητικά κομμάτια. Τότε, την ώρα του βρυκόλακα, και χωρίς καμία προειδοποίηση, κάποιοι "κύριοι" έκλεισαν στα καλά καθούμενα φώτα και μικρόφωνα! Έκπληκτοι οι παρευρισκόμενοι αρνήθηκαν να φύγουν απο τις θέσεις τους και άρχισαν να διαμαρτύρονται για την κατάσταση. Όμως οι υπεύθυνοι της συναυλίας αρκέστηκαν να αναβοσβήνουν τα φώτα στην προσπάθεια να διώξουν όσους είναν αντιρρήσεις για την κυριολεκτικά πραξικοπηματική αυτή ενέργεια. δεν τους πτόησε ούτε το κλίμα που επικρατούσε, ούτε το γεγονός ότι ο κόσμος μέχρι εκείνη την ώρα τραγουδούσε και χόρευε, ούτε βέβαια σκέφτηκαν ότι το να κλείνουν τα μικρόφωνα κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε εκδήλωσης αποτελεί τη χειρότερη μορφή λογοκρισίας απο όπου και αν προέρχεται. Και βέβαια, για σεβασμό στο έργο των καλλιτεχνών που εκείνη τη βραδυά είχαν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό, ούτε λόγος να γίνεται. Η στοιχειώδης ευγένεια, φαίνεται ότι δεν αποτελεί προσόν των συγκεκριμένων υπαλλήλων, που με πρόσχημα τη "διατάρραξη της κοινής ησυχίας" δε δίστασαν να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους χιλιάδες μουσικόφιλους που διασκέδαζαν προκειμένου να πάνε μια ώρα αρχίτερα στα σπιτάκια τους!
Άραγε ποιός ευθύνεται για το χάλι αυτό; Τι λέει ο Δήμος; Οι διοργανωτές πώς μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα;
Οι Χαΐνηδες πάντως, έδειξαν ότι δε μασάνε από καταστολή. Συνέχισαν το πρόγραμμα τους για λίγο ακόμα, χωρίς καλώδια και φώτα, με τους χιλιάδες θαυμαστές τους να τραγουδούν μαζί τους, να χορεύουν και να χειροκροτάνε.
Όσο για τους υπεύθυνους της Δημοτικής Αρχής, το σίγουρο είναι ότι οι κάτοικοι του Βύρωνα και ψηφοφόροι τους που ήταν εκεί, στις επόμενες εκλογές θα θυμηθούν τη συναυλία που διακόπηκε. Θέλω να ελπίζω ότι τότε, θα τους "περιποιηθούν" κατάλληλα...